Z protokołu Sesji Rady Miasta Płocka. – fragment: Pan Paweł Śliwiński powiedział: „Panie Przewodniczący! Wysoka Rado! Panowie Prezydenci! 2 lata temu pod koniec 2012 roku Towarzystwo Przyjaciół Płocka i Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum Mazowieckiego w Płocku podjęło inicjatywę, aby nadać płockim bulwarom imię Stanisława Górnickiego. Wtedy też zorganizowaliśmy dwa spotkania temu poświęcone w Muzeum Mazowieckim. Została opracowana szczegółowa nota biograficzna Stanisława Górnickiego i zbieraliśmy podpisy poparcia. Złożyliśmy również wniosek, aby nadać sprawie oficjalny bieg. Dlaczego uważamy, że Stanisław Górnicki zasłużył na takie uhonorowanie. Otóż, proszę Państwa, w przestrzeni miejskiej funkcjonuje w potocznym słownictwie bardzo często określenie kamienica Górnickiego, posesja Górnickiego, natomiast poza właśnie tym potocznym słownictwem w żaden sposób ten szacowny płocki przemysłowiec nie został uhonorowany w sposób oficjalny. Natomiast była to dla Płocka postać znacząca. Znacząca postać końca XIX i początku XX wieku. Stanisław Górnicki zaczął swoją karierę jako prosty rybak na Wiśle, jednak jego zmysł przedsiębiorcy bardzo szybko doprowadził go na same wyżyny. W 1885 roku zakupił statek Syrena i założył przedsiębiorstwo żeglugi na Wiśle. Później brał jeszcze udział w takich przedsięwzięciach gospodarczych jak powstanie pierwszej płockiej elektrowni, czy zarządzanie kinem Nowości. Pobudował kilka kamienic w mieście i dawał zatrudnienie wielu płocczanom. Jego przedsięwzięciami gospodarczymi to była również cegielnia w Górach i przedsiębiorstwo wydobywania żwiru i piasku z dna Wisły. Co się zachowało do dnia dzisiejszego po Stanisławie Górnickim – więc przede wszystkim kamienica Tumska 8, w której mieści się Muzeum Mazowieckie w Płocku, przede wszystkim kaplica na cmentarzu przy ulicy Kobylińskiego, której był fundatorem i w której jest pochowany on, jego syn i jego wnuk, i kilku członków rodziny, również posesja na Kościuszki 4, gdzie mieściła się pierwsza elektrownia płocka i kino Nowości, i dla nas jako osób związanych z Wisłą może najważniejsza kamienica Rybaki 7, gdzie była siedziba firmy Stanisława Górnickiego, gdzie mieszkał, z której okien codziennie spoglądał na Wisłę. Dlatego uznaliśmy, że właśnie bulwar przy którym znajdowała się jego przystań, nieopodal którego mieściła się kamienica właśnie Rybaki 7, to byłoby najlepsze miejsce, żeby uhonorować tego znaczącego dla Płocka obywatela. On na przełomie wieków dawał zatrudnienie wielu płocczanom. On wprowadził do miasta postęp technologiczny. Wprowadził cały szereg nowych przedsięwzięć i stworzył potężną firmę żeglugową, która z powodzeniem konkurowała z firmami warszawskimi i która stała się materiałem twórczym do największej firmy żeglugowej, która funkcjonowała z XX-leciu międzywojennym do Polskiej Żeglugi Rzecznej Vistula, która była niepodzielnym monopolistą na Wiśle pomiędzy 30. a 39. rokiem ubiegłego stulecia. Dlatego jest to postać naprawdę warta uhonorowania, warta w ten szczególny sposób, żeby człowieka, który był związany z Wisłą uhonorować nad Wisłą. Ta nazwa nabrzeża myślę, że będzie wspaniałym docenieniem wielu lat ciężkiej pracy tego człowieka i później jego potomków – syna Józefa i wnuczka Jerzego – którzy naprawdę wiele dla tego miasta zrobili. Na zakończenie powiem tylko, że w pogrzebie Stanisława Górnickiego w 1927 roku wzięło udział blisko 10% mieszkańców tego miasta. To o czymś świadczy. Dziękuję bardzo. I jeszcze chciałbym Panu Prezydentowi Lewandowskiemu bardzo podziękować za pomoc w naszej inicjatywie. Dziękuję bardzo.”
Pod głosowanie poddany został projekt uchwały pomieszczony na druku nr 805.
Wynik głosowania:
za – 18 przeciw – 0 wstrzymujące – 0
W wyniku głosowania uchwała została przyjęta. UCHWAŁA NR 790/XLVI/2014 Rady Miasta Płocka z dnia 29 kwietnia 2014 roku w sprawie ustalenia nazwy nabrzeża wiślanego stanowi załącznik nr 35 do niniejszego protokołu